You are exactly where you need to be, You are not missing out, falling behind, doing it wrong, not trying hard enough. Whatever opinions you may have about it, however imperfect. THIS IS YOURS WHERE YOU ARE RIGHT NOW IS P E R F E C T !

30 March 2007

Practical latin

"Ad rem!" - Tek ceshtja!

"A priori" - Paradhenie

"Ad interim" - ne vijim

"Ad extremum" - ne ekstrem/fund

"A dato" - Ne kete dite

"Ad libitum" - Sipas qejfit

"Aqua vitae" - Uji i jetes

"Ad acta" - Ne dosje/arkive

"Ad notam" - memorizoj

"Ad infinitum" - Ne pafundesi

"Ars amandi" - Arti i te dashuruarit

Reminiscing





Ode to a warm May day ! 2K!
I see regal white marble stairs.

In my ears the buzz of people (perhaps a thousand altogether) and the tunes of "Gaudeamus Igitur".

A proccesion of proper men and women including Eastergard (with the amazing punchlines and anecdotes) , Erdinc ( you can take a turk to America but she'll want back), Anna M.R. Dean (third in the world in her kind), Kelbetcheva (history can not be), Durst ( always hot), Philips (amazing how some people can be so special and so cunning), Mutafchiev (all things in life are normally distributed even looks), Dedominicis (one might sound petty and yet be appreciated and successful), Mailer (everything is global/jewish) .

A picture taken with the massive glass building on the back and the reflection of Alen Mak on the sunglasses. Together.

The reminiscing retrospect is for my friend "Diana 7".
Gary the barman that liked to entertain himself in underground suprising unsuspecting roommates.

A picture with the lions (after S'birthday post D -Georgie).
Pre-evening eating at Napoli and dinner at Kuklite. Sorting your thoughts at Amnezia.
Post Graffitti "sas mllogo mlecna"-said Laje.
...Those were not the days. They are still memories.

29 March 2007

Besimi i ri- Pastafarianizem

Lajme lajme: Nje nxenes amerikan u perjashtua nga shkolla sepse kishte veshur rroba piratesh.
Nxenesi thote se ndjek besimin pastafari (makaronaxhi do i themi ne sigurisht).

Sipas ketij besimi njerezimi u krijua nga nje perbindesh flutures makaronash. Besimtaret duhet te vishen si pirate sepse keta te fundit jane krijesa qiellore dhe efekti "serre" ka te beje me uljen e numrit te pirateve ne te shtate oqeanet.

Pastafarianet u bene te njohur kur profeti i tyre kryesor i shkroi deges arsimore ne Kansas duke kerkuar qe mesimeve te spagetit fluturues t'u jepej po aq rendesi ne shkolle sa evolucionit.

PS: Nuk kam luajtur nga fiqiri jo. Lajmi eshte lexuar tek Metro e sotshme dhe ne fakt meriton titullin "only in America"

28 March 2007

Njerez qe admiroj - Frank Prochaska

Frank Prochaska eshte studiues ne psikologji dhe lidership.

Te dhenat e meposhtme jane te miat dmth. jo citate nga libri ne foto as nga faqja e internetit me te dhenat per te.
Franku ka jetuar dhe punuar per disa vite ne Evropen lindore ku dhe ka studiuar kreativitetin e brezit te ri (postkomunist). Eshte njeri me vitalitet te vecante. Me orgjine polake ai eshte besimtar dhe beson vecanerisht tek San Francesco D'Assisi. Ai frymezon nxenesit e tij pa patur nevoje ta teperoje me entuziazem. I ben te mendojne jashte te dhenave kushtezuese (outside of the box). Enderrimi (si me sy hapur ashtu edhe me sy mbyllur), mbajtja e nje ditari etj. jane nga mjetet qe rekomandon Franku per te zhvilluar dhe aktivizuar imagjinaten.

27 March 2007

Mainstream and a scare


I love mainstream. It goes for music, literature, culture, politics.
I listen to mainstream radio (same tunes again and again and again till they make a hole in my head) , succumb to mainstream practices (let's change the normal light bulbs for low energy ones; let's separate newspapers that will be recycled from envelopes that will also be recycled), admire mainstream fashion choice (large patterns of black and white are the thing), despise the US (their government choices not the people), adore Australia (they gave a queen to be to the Danes so they must be worthy), follow mainstream TV-shows (yeah Grey's anatomy and Shark ARE interesting). So, I am not particularly selective.

If it's good enough for most people it's good enough for me. (That includes the latest gossip on Britney's state of the HAIR).

But...(of course there is a but. You know you wanted a BUT somewhere).
But...I hate the fact that mainstream is so consuming. Mainstream scares me. It eats me up. The fact that, had I been German in the late 1930ies I would most certainly have been a Nazi. Had I been Russian at the same time I maybe would have been a recovering bolshevik. Had I been old enough (meaning not only born but adult as well) in Albania in the 70-ties, I would have been planting olive trees or laying down railroads together with the voluntary- aides from Sweden or elsewhere. Were I a relative of the current US commander in chief I would be for owning Irak's oil reservs no matter the costs. And so on.

I'm scared of the mainstream interest in me. I can't get rid of it. It makes everydaylife less conflictual.
___________________________________________________
Permbledhje shqip:
Jam pjese e turmes. Gje qe me tremb (sepse do te me bente naziste po te jetoja ne Gjermani ne fundvitet 30 dhe bolshevike po te jetoja ne Rusi ne te njejten periudhe). Megjithate qenia ne turme eshte e paeleminueshme sepse e ben te perditshmen me me pak konflikte.

26 March 2007

Te marrim shembull- Dashuria qe tejkalon 77 vjet

Ndodh ne Londer.
Receta: Ajo e injoron, ai nuk kerkon asnjehere te falur.
Lajmin e lexova ne gazete sot ne mengjes. Herbert Maddox 98 vjec, e shoqja Frances 97 vjec.
Cifti me martesen pothuaj me jetegjate. (Rekordi eshte 79 vjet martese).
U takuan ne tramvaj 1929. Herbert ra ne dashuri me shikimin e pare.
Nderkohe i ati i Frances e paralajmeroi ate qe Herbert ishte teper i rregullt.
Ajo nuk u vuri veshin keshillave te babait dhe u martua me Herbertin.
Cifti ka nje djale qe eshte 74 vjec. Ata vete nuk pine alkol dhe as cigare.
Nje nga aresyet qe vazhdojme te jemi bashke eshte se i them "PO" edhe kur ai nuk ka te drejte ne ate qe thote. - Thote Frances per The Sun.
Nderkohe Herberti nuk kerkon asnjehere falje.
*****
Zgjidhje interesante ?!
Personalisht me pelqen nganjehere te degjoj "me fal" dhe " e kisha gabim". Kuptohet preferoj qe gabimet apo kerkesat per falje te ndodhin sa me ralle por kur ndodhin ama te kerkohet falje pa doreza dhe justifikime. Nuk para e perdor shprehjen " E sheh qe kisha te drejte" se me duket prepotence. Nderkohe me ndodh qe "Po, po. Mire e ke"- ta them me gjysem zeri.

22 March 2007

Fundjave qe fillon neser pasdite...


... dhe perfundon te henen ne sabah domethene nje dite plot pas nderrimit te ores.
Mireupjekshim te hene ose te marte me nje post te ri.

Deri atehere qofshi mire!

Pamje zyre...






21 March 2007

Mma Ramotswe dhe Mccall Smith



Nje seri librash qe ja u rekomandoj.
Faleminderit Mma qe me nofken tende me kujtove serine e byrose detektiveve te grave te shkrimtarit e Alexander McCall Smith.

Ne foto kopertina e dy prej librave te serise
" In the company of cheerful ladies" dhe "Morality for beautiful girls".

Libri i pare i serise titullohet "No.1 ladies' detective agency".

Dikur rrefeja: ...Letra nje miku te fshehte (korrik 94)

І
I shtrenjti miku im.
E di qe emri im s'eshte harruar ende.
Ka vetem pak dite qe e di te vertetn mbi lidhjen tone.
Eshte e lehte te te flas per te, por para se te perpiqem te ringjall gjithe c'kemi ndjere te lutem te kesh durimin te lexosh deri ne fund kete leter.
Po e nis me ditet para takimit tone te pare. Pikerisht para prezantimit tone.

Isha vetem, duke reflektuar ngadale me vete sic me ndodh zakonisht. Te kam dhene idene se kam deshire te kaloj cdo cast me nje dashuri te re, me joshese, me te zgjuar, me te vecante se kurre. Te kam treguar se kisha vendosur te kerkoja nje te tille. Nuk te kam treguar se, (dhe te betohem qe eshte e vertete) dashuria qe do te gjeja ishe ti. Vendosa te dilja dhe si zakonisht kur nje vajze kalon vetem ne rruge dhe nuk ka nje qellim te paracaktuar ajo ecen duke u perpjekur te jete ne qender te vemendjes dhe e fshehur njekohesisht. Absurde doemos.

Fare pak minuta pas daljes takova Anisen, turtullin e pandreqshem qe di gjithcka sado te rendomte qe ndodh ne qytet. Ajo me tregoi per grupin e ri te cunave qe ishte krijuar. Kur permendi emrin tend, timbri i zerit i ndryshoi. Me beri kurioze. E pyeta kush ishe. Me belbezoi dicka neper dhembe per orgjinen tende, per familjen tende qe une duhet ta njihja por qe cuditerisht me ngjante e larget. Tufa e vajzave qe na u mblodh rrotull sa hap e mbyll syte me inatin e zakonshem per cdo grup shoqerie djemsh me perforcoi mendimin se duhej te te njihja patjeter. Leard Hidri- mendova. Emer kurioz.

Ajo qe vijoi me pas me afrimet dhe largimet e befta te grupeve me siguroi qe te kisha rene ne sy. Njohja jone, nga me te natyrshmet, s'te linte te mendoje aspak per te ardhem aq ndryshuese. A te kujtohen castet qe kalonim perballe njeri-tjetrit, larg e larg. Te mrekullueshme.Ngacmoheshim dhe e harronim kuptimin e asaj qe kishim thene sapo i nxirrnim fjalite nga goja. Takimi yne i pare, nje pervecim i mundimshem nga turma. Nje terheqje ordinere qe na la me te cuditur e me kurioze se me pare. U takuam ne nje stol, nen nje hije peme pas se ciles ti ishe fshehur dhe u shkepute pa u vene re. U takuam larg syve kureshtare te llafazaneve te bezdishem gjithnje ne vrojtim. Nuk u trembem aspak nga kalimtaret ironike me veshtrime zhbiruese. Nuk besoj se ty te kujtohet ende dicka nga ato qe thame ato caste. Fundja as mua nuk me kujtohet. Tensioni qe ndienim i tejkalonte fuqite regjistruese te trurit. Sidoqofte ajo bisede pati brenda nje propozim dhe nje pohim ose gjysem mohim. Nuk pati pranim. Terheqja kishte filluar te vepronte por une ende sot nuk arrij ta kuptoj pse ishim aq perbuzes e aq te permbajtur. Si s'na rendej ajo ironia makabre, ai afrim fallco. Folem shume ate dite. Si te perpiqeshim me fjale te fshihnim dicka. Dicka qe na trembte. Aq shume trembeshim sa mosperfilles e shtyme takimin e dyte plot dy jave. Thua se na nevojitej koha per t'u bindur, per te vendosur.

Une rrija me shoqet dhe te shaja ty. Ti rrije me shoket dhe ironizoje per mua. Une merrja vesh c'thoshe ti e behesha xheloze e einatceshe. Ti degjoje c'thosha une e beheshe zemerak. Nisje te kujtoje ate qe ti quaje perbuzjen time ne takim dhe mallkoje veten qe kishe rene ne ate gracke. Pije cigare e me kaloje prane rreshqitazi duke fershellyer neper dhembe. Une qeshja mendueshem dhe ktheja koken menjane. Ishte dicka e re. E paprovuar dhe s'besoja se qe dashuri. Nuk mund te qe dashuri ky limit midis deshires per te qene afer dhe largesise.

Takimi i dyte me erdhi i papritur (ndonese i paramenduar). Nje shetitje kalimtare per te blere dicka qe nga tensioni i takimit e harrova fare. Ishte pragmbremje. S'e besoja se do me flisje.Ti me ndoqe pas. Me prite dhe teksa nxitoja te kthehesha, te fshihesha, te largohesha ti me fole.
Me fole ne emer. Fole butesisht si te kishe frike se me trembje. Po nuk me trembe nuk me trembe aspak. Nuk e prisja te me flisje ne emer.
Ti peshperite "Nedi! Nedina...Prit!". Dhe une frenova. Pa me levizur as qerpiku. E dritheruar. Kisha pranuar te te kisha prane. Pa frike. Te doja afer.
E di qe s'do te mundem te ta pershkruaj plotesisht ate qe ndjeva. Me pate thirrur ne emer. Mua...

Ktheva koken pas. Nuk kishte njerez. Ti u afrove. Me vure duart mbi supe butesisht dhe peshperite "ti me pelqen". Ate cast te urreva. Vetja m'u duk e marre. Pse s'ikja ? Pse qendroja akoma ? Perse? Ti perkule koken. Une mbylla syte. Kete te pakten e dija. Duhet te mbyllja syte. Isha nje bust pa ndjenja ne ate moment. Pa shpirt. Buzet e tua te zjarrta (a mund te jene te zjarrta buzet ?!- mendova) u hapen lehtesisht dhe kerkuan te miat. Mendimi i pare, i vetem, fluturak i castit ishte se ishe "profesionist". Ndaj pata akoma me pak frike. Ti vazhdove te me puthesh. Une hapa syte dhe hyra ne rol. Fillova te ndiej ne goje shijen e re. Shijen tende ?! Puthjen e pare. S'ishte e zjarrte ishte e perveluar. E perveluar dhe freskuese vetem sa keq. Sa keq qe s'ishte princi i kalter por nje prej donzhuaneve te rinj te qytetit qe ma jepte. Apo ndoshta qe me mire keshtu ?! Duart e mia u ngriten ngadale dhe kapen supet e tua. Te doja prane. Me prane se c'te kisha pasur. Me prane se c'te kisha.

Koha. Armiku i mallkuar, me i ligu per te dashuruarit punonte kunder nesh. (Si zakonisht). Une duhet te ikja. Te te lija aty. Po si ? U shkeputa prej teje me shpresen se kjo shkeputje do te zgjaste fare pak. Dhe mora me vete zjarrin e puthjeve dhe shiun e llogjikes. Ti mund te mbaje suksesin iluzor te fitores se lehte.

Nuk e di si fjete ate nate. Une s'munda. Ajo shije qe me la puthja jote me mbajti zgjuar. E vecante, as e embel, as e hidhu, as e kripur as e thate. E paharrueshme. E papercaktueshme. Vetem te nesermen fillova te mendoja realisht per nje lidhje me ty. Bera mire. Nuk ishe kalama as plak i thinjur me mustaqe. Kishe pesuar patjeter zhgenjimin e pare ne dashuri dhe tanie kishe filluar te ngacmoje rendshem. Megjithate nuk e kishe arritur fazen kur mund te kaloje duarsh dhjetera vajza pa te ngelur ne duar as pluhuri i argjente i fluturave te nates. Ndiqje ende xixellonja.
Nese do te dija te luaja mund te te fitoja. Por, a ja vlente ?

U interesova per vajzen qe kishe ngacmuar heren e pare. Me treguan nje vajze vetem dy vjet me te vogel se ty qe te pati refuzuar. Kjo me mjaftoi. Zakonisht djemte qe i ka "denuar" fati heren e pare sikur dine te zgjedhin me mire. Dine te kapercejne meskinitetin. Ti ishe i tille. Nese ajo vajze, bjonde e lezetshme pak e hequr ne fytyre te te kishte pranuar atehere nuk do te kisha patur asnje shans. Ne rastin me te mire ti do ta kaloje jeten mes dy-tre zjarresh fikse. Asaj -tjetres- se tretes. ....
S'do te mundje dhe as do te doje te shkeputeshe nga asnjera prej tyre. Do t'i doje (ndoshta jo njelloj). Do t'u premtoje te njejtat gjera. Dhe ato do urreheshin. DO urreheshin njelloj per te te fituar ty.

Nisa te te dua. Nese mund te quhet dashuri ajo ndjenje e tmerrshme zoterimi ndaj teje. te kerkoja me sy kudo, kurdohere. Te posedoja me shpirt. Ishe imi si nje liber as nje send cfaredo qe me perkiste. Nuk mund t'ja falja askujt. Prona. Tmerri i cdo pronari kur mungon garancia e pronesise. Garancia e mallit.
Kus do te ma jepte mua nje garanci per ty?
Ti interesoheshe ne shoqerine time per te ditur nese e kisha seriozisht duke u perpjekur te thoshe se per ty kjo qe nje lidhje qe s'vlente, qe s'kishte kuptim sepse (kulmi i mashtrimit) te isha qepur une. Une fusja fitila tek shoket e tu dhe konkludoja qe ishe i marre, qe te kishte rene ne koke aq keq per mua sa...Dhe sigurisht thoja qe s'me interesonte interesimi yt. Se me linte indiferente por nuk mund t'i rezistoja admirimit.

C'marrezi qe beme.
Edhe ato pak caste qe kaluam duke u pare nga larg i shnderruam ne aventura. I beme filma. Qielli e toka ishin puqur e yjet kishin shtruar rrugen qe te mos vrisnim kembet teksa i benim lojra njeri-tjetrit. Filluam keshtu, dale ngadale te largonim prej vetes ndjenjen e vertete. E mbytem ate aq ngadale sa na vidq ne duar, anemike, e perplasur muresh te akullta heshtjesh pa kthim.

Une te urreja kur mesoja qe ti perktheje cdo levizje timen si nje sinjal. Ti me urreje kur une tregoja per fershellimat e tua qe "me ngrinin nervat". Dhjetera caste te lumtura vetmie kur secili pat ngritur nje pjedestal per tjetrin ne dhomat e erresuara me kast per t'u dhene dritehijeve mundesine te na sillnin pernjimendjen e tjetrit shkaterroheshin nga qindra caste fallsiteti ne shoqeri. Beteja qe na linin gjithnje me te plagosur, me te lenduar. Me te pashprese.

Erdhi vera. Me vapen perveluese qe cliron trupat por mjegullon akoma me teper mendjet. Ne donim t'i benim nje prove ndjenjes sone duke u larguar nga njeri-tjetri. Te frikesuar ne palce se mos shoqeria kuptonte qe duheshim. Iluzionet duheshin ruajtur.
Une vendosa te iki. Ti gjithashtu. Por rastesia fatndjellese na coi te dyve ne te njejtin vend. Nje qytet ku njihnim pak vete. Atje do te mund te benim c'te donim. Pa u shtire. Mund te duheshim, te putheshim, te dilnim buze detit. Frika (nuk di nga na erdhi kjo frike zhgenjimi) na mbajti larg. Dhe ndenjem me koke menjane si dy te huaj.

Qyteti qe i madh. Aq i madh sa ti s'kishte djem capkene e me te rrahur me vaje e uthull se vetja qe t'u trembeshe. As vajza naive qe une te behesha xheloze. Rritja e qytetit e kishte zhdukur ndryshimin e moshave tek ciftet. Njerezit mendonin cuditerisht per vete. Gje qe do te thoshte se shoqerite ishin te kufizuara ne te njejtin mjedis. Vajzat ishin te lirshme ne te folur, te parezervuara. Djemte kishin gjetur shoqet e duhura dhe s'u nevojitej ndihma e te rriturve. Capkenlleqet ngeleshin brenda shoqerise dhe s'kishte asnjehere probleme te impozuara. Une dhe ti mbetem vetem. I pyeta moshataret c'te beja me ty. Nuk dinin te me jepnin zgjidhje. U kerkova ndihme shokeve te tyre - me pane te cuditur. Keshilla e vetme ishte te isha spontane dhe te vija vete te te kerkoja. E pamundur.

C'te beja ? Te doja. Isha rritur ne ndjenja. Isha bere me e drejte, me e mire, ndoshta me e bukur (te pakten ne shpirt). I harrova oret plot trillime qe kaluam. E harrova teatrin qe kisha te perbashket me ty. E harrova pse kisha ikur, dhimbjet e veteshkaktuara, fyerjet e perceptuara. Vendosa te te flas. Te kerkoj pergjigje.

Por ah sa vone. Ti s'ishe me aty. Kishe ikur. Ishe helmuar nga vetmia ne qytetin e madh. Nga perbuzja ime ca me keq.Nuk me beri pershtypje qe ngela vetem ne fakt. Ishe bere pjese e qenies sime. Pjese e pandare e mendimeve te mia. E ndieja mundimin qe do te te duhej te provoje per te me harruar. Dhe pavaresisht nga dhimbja vendosa te te ndihmoja. Te mos kthehesha me ne qytetin tone. Ne ate qytet ku njerezit kishin qene aq te mire, aq joshes, aq te dashur...nga larg. Ti je i vetmi qe e kupton pse them nga larg. Sepse e ke provuar. Sepse e di qe nga afer edhe djalli do te kishte pamje me te bukur, do ishte me i mire se ata njerez.

Ndenja larg dy vjet. E pata te veshtire te te harroj. Ndaj edhe u ktheva. Dhe loja rifilloi. U perpoqa t'i shpjegoj shoqerise se tanime isha rritur. Se s'doja te dija.
Sa bindese isha...Ditet e para pas kthimit u perpoqa ta kufizoj ne minimum daljen. Te mos perplasem me ty. Njerezit qe vinin te me takonin si lume m'a lehtesuan detyren. Keshtu per fatin tone te keq s'mundem te shiheshim pervecse pas nje jave dhe edhe atehere nga larg. Kisha frike se me kishe harruar vertet. E ri-trembur nga ajo qe mund te ndodhte po te te kisha prane ndryshova teresisht. Qe te mund te te harroja edhe une fillova te behem osperfillese. S'me bente pershtypje ambjenti per sa kohe qe isha ne qender te vemendjes. Per sa kohe qe nuk mendoja per ty dhe nuk me mungoje. Per sa kohe qe isha larg syve te tu. Nuk e kuptoja sa te lendoja. Nuk e kuptoja se te vriste braktisja ime. Isha bere e respektuar. Isha e ndershme, e pjekur ne mendime (ah sikur ta dinin sa e papjekur isha ne dashuri). Kisha nisur te shnderrohesha. Besova per nje cast se vetem nje dashuri e re mund te me sillte e mbante ne forme. Vrapova cdo cast pas terheqjeve kalimtare te pavlera.

Me treguan se edhe ti ishe bere nje donzhuan i vertete. Nuk mund te besoja se me doje akoma e jam e sigurte qe ti asqe e dije sesa te doja. Gjithcka me shtyu te kuptoj ndodhi kur une vendosa (sigurisht pas kerkesave kembengulese dhe te perseritura te fisit) te martohem. Nuk kisha gjetur dashurine por ne fund te fundit do te gjeja bashkeshortin. Shoku yt me i mire (dhe te lutem te mos ta marresh per fyerje kur te them qe ke ditur t'i zgjedhesh miqte) m'u afrua.

E di qe do ta grisesh kete leter por te pakten me jep edhe pak sekonda lexim. Vazhdo edhe fare pak. Te lutem.
Pra Denisi me propozoi te martohemi. Ishte njeriu me i pershtatshem qe mund te gjeja. Kuptohet per rolin e burrit te shtrenjte e babazhan por kurrsesi jo te dashurise se barabarte te shokut te jetes. Nuk kisha ndoshta dashuri per te dhene. Ato therrime qe me ndodheshin doja t'i ruaja per lirine time. Per te mbytur kujtimin tend.
Sapo te treguan per Denisin ti gjete shtysen per t'u zene me Denisin. Sic me thote nuk i ke folur asnje gjysem fjale qe ate dite. Nuk e di c'te shtyu, nese e bere me qellim apo krejt pa vetedije por une kuptova se ti me doje. Ende. E kam vendosur tanime. Dua te flas te pakten nje here me ty. Edhe nese ti s'me degjon. Edhe nese ti nuk me do. Une do te te pres. Deri ne fund. Kurdoqofte fundi.
E di qe muret qe kemi ngritur s'mund te shemben me nje te tundur qerpikesh, as me kete leter. Por une s'kam mjet tjeter ndaj provoj edhe keshtu.
TE DUA! Te desha qe castin e pare kur degjova emrin tend. Qe heren e pare kur te pashe. Por isha teper e marre per te folur, teper e trembur per ta pranuar. Sot besoj se e kam forcen qe me duhet. Te lutem falme. S'dua t'ja di me per asgje. Per askend. Kam patur frike nga deshirat e pakontrolluara te zemres por tani s'dua tj'a di.
Eja te lutem I DASHUR. Lejome te perdor ate fjale qe kam dashur te perdor gjithnje. Ate fjale qe nuk ma nxinte goja.
EJA. Te pres e lodhur nga jeta mirazh, nga genjeshtrat, nga enderrat gjysem te vdekura te dritehijeve. Vetem shpresa per ty rron akoma. Besimi se TI je jeta ime.
/Nedina
*************
ІІ
I dashur te faleminderit!
Engjelli im i shtrenjte.
Te prisja (te shpresoja) por supriza jote i kaloi kufijte e imagjinates.
Ishte me teper se c'meritoja.
As nese qielli e toka te ishin puqur e yjet te kishin zbritur te me perqafonin s'do ndihesha me e lumtur se kaq.
Duhemi dhe shpresoj se ndrydhja e ketyre viteve nuk na ndalon, nuk na ka lene shenje.
Nuk e di si e more guximin te me flisje. Ku e gjete fuqine te perplasesh grushtin ne dere dhe te me thuash.
" PO! Te dua edhe une!"
As lumenj as liqene s'krahasohen me lotet e gezimit qe na rrodhen faqeve. Te rrembyeshem sikur zbrisnin nga maja Himalajes.
Te betohem i dashur edhe sikur bota te permbyset nuk do te dua t'ja di. Te kam ty.
Ty - shokun e jetes.
Te puth!
Te puth f o r t ! (Sic do te te puth neser dhe gjithe jeten qe na pret).
/Jotja N
--------------------------------------------------------
Ja pra dhe nje tregim tjeter qe i shpetoi palexueshmerise se shkaktuar nga shperberja e bojes se stilolapsit mbi flete fletoresh te zverdhura nga koha.
Ideja e tregimit ne forme letrash eshte e njohur besoj per ata qe pelqejne letersine. ;)
Nese gjeni gabime te pafalshme drejteshkrimi keto shkaktohen ngaqe edhe kete radhe perfitoj nga nje mbledhje pabukse per te nisur nje postim me e-mail.

20 March 2007

Confessions of a workaholic...

Me pelqen puna qe bej. Jo gjithmone. Jo cdo dite dhe jo kur jam duke punuar.
Me pelqen shteti. Dinosauri i pazoterueshem por qe evoluon.

Kur jam ne pune irritohem se bie telefoni dhe me le pa shkruar vendimin, se hyjne e dalin njerez ne zyre pa me lene te mbaroj ato qe kam ne duar. Se filloj nje dokument dhe e le ne mes per pune mbledhjesh apo budallalleqesh te tjera jo prioritare. Kur jam ne pune dua kushte me te mira (nese nuk funksionon kompjuteri per disa minuta dhe me vonon nje pagese qe do behet), kur ergonomia e vendit te punes nuk perputhet me deshiren e momentit (tavolina eshte e ngritur kur une dua te punoj ulur apo e kunderta ulur kur dua te punoj ne kembe), kur dikush tjeter eshte ne radhe para makines fotokopjuese, kur mbarohet letra e printimit, kur me duhet te marr zarfa, kur me duhet te pres ne telefon per te folur me nje administratore te gjendjes civile apo te ndonje enti tjeter, kur eshte orari i kafes, kur eshte orari i mbledhjes. Kur jam ne pune shoh ate qe i mungon, ate qe mund te permiresohet.

Po te me pyesnin c'pune do te doja te kisha nuk do te dija t'i jepja pergjigje. Di me siguri ama se nuk do t'i deshiroja vetes punen qe kam. Do te thosha "nuk e di". Pavaresisht nga shkolla qe kam bere dhe mundesite potenciale qe kam pare rrotull.

Do te enderroja te kisha nje pune ku hobi dhe te ardhurat te plotesonin njera-tjetren.
Do te me ndalonte fakti se me mungon nje hobi qe te jete aq interesant sa te mund ta perceptoja edhe si pune te mundshme.

Me pelqen puna qe bej.

Perndryshe nuk do t'i jepja dite pas dite mese 100 perqind. Me pelqen t'u jap pergjigje kolegeve, t'i ndihmoj nga pak me kompjuterin, t'u jap zgjidhje pyetjeve te tyre, te mbeshtes shefen, te zevendesoj kryetaren e sindikates, te bej pagesa te shpejta, te marr vendime, te jem efektive. Te mos mendoj per ate qe vjen neser po per ato qe duhen perfunduar sot. T'i ve qellime vetes dhe t'i arrij. Me pelqen qe jam efektive pasdreke kur shumica e njerezve bien ne letargji.
Me pelqen qe jam e shoqerueshme gjate dites kur shumica perpiqen te jene efektive dhe nuk ja arrijne.

Ndonjehere me duket se puna e tepert tregon nje munges. Nje mangesi.
Pertese per t'u veteperballur me kufizimet.
Ndoshta eshte e vertete. Ndoshta jo.

Preferoj te luaj violinen e dyte.
Te ndihmoj miqte, te njohurit, koleget, klientet ne percaktimin e pergjigjeve per pyetje te shtruara. Eshte shume here me e lehte sesa t'i bej pyetje vetes.
Kushtet jane te dhena...

Genjej veten se e kam gjetur pergjigjen e pyetjes: Pse punojne kaq shume njerezit ?
Ju ?!

19 March 2007

10 Lojra historike per kompjuter

Spacewar! (1962)
Star Raiders (1979)
Zork (1980)
Tetris (1985)
SimCity (1989)
Super Mario Bros. 3 (1990)
Civilization I/II (1991)
Doom (1993)
Warcraft series (beginning 1994)
Sensible World of Soccer (1994)

Studiues prane universitetit Stanford kane pergatitur listen e mesiperme te lojrave kompjuterike me kumptimplota. Secila prej tyre ka hapur nje epoke te re ne historine e zhvillimit te lojrave kompjuterike.

Konstatoj me kenaqesi qe gjysma e kuptimit historik te lojerave kompjuterike nuk me ka kaluar pa e vene re (ndonese me vonese dhe jo ne renditjen e duhur).

Tetris, Warcraft, Doom, Civ, Super Mario Bros. 3. jane lojerat qe kam provuar.

17 March 2007

Alpinizmi qe nuk do te doja te provoja



As edhe sikur ne kete tavernen ne maje te malit te me priste pergjigja e sakte e pyetjes "Cili eshte kuptimi i jetes"

You don't need to be ...to be sucessful (EN-AL)

As I switch TV-channels in search of something worth looking at for more than 5 minutes, I hear it. It comes from the "experts" on MTV's "All Acess Hollywood". They are talking about anorexia and manorexia (another of the "man are equal to women" buzzwords similar to "metrosexual"). They say (and I quote) : ...doesn't need to be thin to be a successful actress.

And I think "Yeah right!" On the same note one could say that you don't need money to be rich, you don't need eyes to see, you don't need brains to think, you don't need a tongue to speak. That means and pedigree have nothing to do with success.

I do exaggerate of course, but only cause it boggles my mind. The egalitarian thought people grasp on, in their efforts to make one's efforts to achieve sucess unnecessary and superfluous. That somehow, somewhere everything is equal and we all have the same shot at the same success. I feel the sudden urge to shout "Wipe that smurf of your faces" to the experts but the voice in my head is silent.

First and foremost, the definition of success is different. Secondly, our starting points are different. Thirdly, everyone (even a boneless actress) has the right to chose their own means to achieve the success they define as success. If your success is to go the extra mile than nobody has the right to say you are already there. If your sucess is to make the extra million than it doesn't matter if you already have a billion.

And yes, people should be equal. Equal in the meaning that while they define, chose and try to pursuit their own "success brand" they shall not need to meet nothing else than the constraints that nature and nurture brought upon them. They are hard enough to overcome. The expert's opinions "you don't need to" are unnecessary.
_________________________________________

S'ke nevoje te jesh .....per te qene i sukseshem

Teksa shfletoj kanalet televizive ne kerkim te dickaje qe ja vlen ta ndjekesh per me teper se 5 minuta, e degjoj. Vjen nga "ekspertet" e MTV-se "All Acess Hollywood". Po flasin per anoreksine dhe manoreksine (nje tjeter nga fjalet e tipit "burrat jane te barabarte me grate" qe eshte ne mode ashtu si "metrosexual"). Po thone (dhe i citoj) : ...nuk ka nevoje te jete e dobet per te qene nje aktore e sukseshme.

Mendoj me vete "Po pra po!" Ne te njejten menyre njeriu do te mund te thoshte se nuk kemi nevoje per para per te qene te pasur, se nuk kemi nevoje per sy per te pare, se nuk kemi nevoje per gjuhe qe te mund te flasim. Qe mundesite dhe prejardhja nuk kane aspak te bejne me suksesin.

Sigurisht qe po e ekzagjeroj, por vetem sepse me ben konfuze. Mendimi barazues pas se cilit kapen njerezit, ne nje perpjekje per te bere perpjekjet e tjetrit per te arritur suksesin te parendesishme dhe te teperta. Sikur ne njefare menyre, diku, gjithcka eshte e barabarte dhe ne te gjithe kemi te njejtat mundesi per te arritur te njejtin sukses. Ndjej nevojen e papritur t'u bertas " Fshijeni zgerdhitjen nga fytyra" eksperteve, por zeri brenda kokes time ngelet i heshtur.

Pikesepari, percaktimi i suksesit eshte i ndryshem. Se dyti, pikenisjet tona jane te ndryshme. Se treti, cdokush (edhe nje aktore pa kocka) ka te drejten te zgjedhe menyren e vete per te arritur ate sukses qe ajo e quan sukses. Nese suksesi yt eshte te pershkosh (figurativisht) edhe nje kilometer me teper, askush nuk ka te drejte te te thote qe ke arritur ne destinacion. Nese suksesi yt eshte te fitosh edhe nje milion me teper, nuk ka rendesi nese zoteron nje bilion.

Dhe po, njerezit duhet te jene te barabarte. Te barabarte ne kuptimin qe teksa percaktojne, perzgjedhin dhe perpiqen te arrijne "marken" e tyre te suksesit ata nuk kane nevoje per kufizime te tjera pervec atyre qe u sjell natyra dhe shoqeria (ambjenti). Keto dy kufizime jane mjaft te veshtira per t'u kapercyer. Opinonet e eksperteve "nuk ke nevoje" jane te panevojshme.

16 March 2007

Te zgjedhesh ariun



Ne mungese te afersise se partnerit, njerezit do te preferonin nje mik te bute prej pellushi si shoqeruesin e duhur per t'i vene ne gjume. Kjo eshte, sipas Sky News, pergjigja e nje ankete te bere nga nje grup hotelesh britanike. 63 perqind e 2000 personave qe moren pjese ne ankete pranuan se kishin nevoje per perqafimet dhe afersine e partnerit qe te mund t'i zinte gjumi. 20 perqind e meshkujve pranuan se ne mungese te partneres flinin me nje arush prej pellushi. Vetem 15 perqind e femrave pranuan te njejten gje. Perfundimisht reth nje e dhjeta e te anketuarve ka frike te flere vetem.

Dikur rrefeja- Flakehedhese (maj 1994)

Esmere, pakez e kolme, me nje levizje perbuzese supesh kaloi prane grupit te djemve. Nuk u trembej, i njihte, u fliste. Tani ama s'qe ne gjendje te mendonte per ata qe i kalonin prane. Po te themi te verteten s'qe ne gjendje te mendonte aspak ne ato caste. Densiteti i ndjenjave qe perjetonte e kishte hedhur pertej jetes se zakonshme. Elvisi i fershelleu prane veshit, ajo buzeqeshi e pavemendshme dhe vazhdoi rrugen. Nga i vinte ky hutim ? Ishte e pamundur ta percaktoje. Ajo e dinte qe te duash s'eshte krim. E dinte se dashuria ka gjithmone pak miq te sigurte por shume armiq te fshehur. Piron e njihte prej vetem dy javesh por, qe heren e pare qe shoket e kishin prezantuar i kishte bere pershtypje. Fytyra e tij nuk ishte aspak e vecante persa u perket tipareve por ishte cuditerisht pa asnje rrudhe. Nje ball i drejte qe te jepte besimin se kishe te beje me nje njeri pa probleme, qe s'lodhej kurre nga mendimet. Nderkohe zeri i tij te shtynte ta mendoje ndryshe. Nje ze melodioz e i ndryshueshem ne cdo fjale. Nje feminizem, sepse vetem i tille mund te percaktohej perpjekja per zoterimin dhe ndikimin psikologjik qe ai i bente bashkebiseduesit. Hunden e kishte normale, pa ate "difektin" e duhanpiresve qe si per refleks ne cdo frymemarrje perpiqen te zmadhonte flegrat. Syte s'kishin nevoje per asnje perforcim, mjaftonte t'i shihje njehere kalimthi dhe do te ndaloje per disa minuta duke i pare pa u ngopur.

Silva u ul tek stoli buze murit rethues te shkolles dhe u perpiq te shkeputej nga deshirat e zjarrta qe e pushtonin ne ate cast. Rishikonte buzet e tij te perveluara tek thoshin fjali qe ajo s'i kishte menduar kurre. Sigurisht fjalite nuk mund te permblidhesin ne "te dua" sepse pavarezisht nga feminizmi i zerit ai s'mund ta ulte veten e te pranonte dobesite e tij. Teresia e fjaleve ishte nje formule shume e gjate me efekt magjik e te perkryer. Ndikimi i fjaleve mbi Silven ishte i perkryer e fshihte nje terhqeje te dyaneshme ndoshta fatale. Por (gjithmone nje por-) a mund ta besonte Silva gjithe kete ? Sa vajza si ajo ishin genjyer ne te njejten menyre pa mundur ta rrimarin me veten. vete shoket e saj me te ngushte me sa vajza ishin tallur deri tani. Sa here, me vetkenaqesine e momentint ata kishin pohuar se kishin gjetur nje raport serioz te cilin e kishin hedhur poshte vetem dy minuta me pas per joshjen e dy kembeve te bollshme qe nuk tregonin asgje per personalitetin e zonjes se tyre. Ishte rritur me deshiren per t'i kenaqur njerezit. Kendonte, zbaviste, sillej me xhentilese por ndiente gjithmone qe nje genjeshter e madhe e rrethonte.
Sa here asaj i pelqente dikush (qofte ne shikimin e pare apo me pas) sa here ajo krijonte nje mendim te mire per dike (qofte vajze apo djale) menjehere per personin dilnin fjale. Personi cilesohej i "lig" qe fshihte nje "mister" keqsjelles per Silven,: Mikesha shoqeria e se ciles qe i kishte pelqyer cilesohej "nje shtrige", "karieriste qe s'donte t'ja dinte per asgje", "prepotente", djali qe e terhiqte behej " mosperfilles" dhe "aspak xhentil". Dhe Silva zhgenjehej e nuk i besonte vetes. Kete radhe i duhej te ishte shume e sigurte. E sigurte se mendimi qe do te krijonte per Piron do te ishte i vertete, me baza. Po si mund ta bente kete ?
********************************************
Ishte mengjes. Silva lau fytyren e joshur nga uji qe gjithnje kishte zotesine ta qetesonte. U vesh me pantallonat kadife, atletet me vija bardhe e zi, kanatjeren e kalter. Ndaloi te lyhej pak para pasqyres. E beri me parandjenjen se sot Piroja s'do te vinte. Po edhe sikur te vinte ajo s'do te mund ta takonte. I ndodhte gjithnje keshtu, sa here behej gati per dicka dickaja nuk ndodhte. Ishte si nje aksiome ku qe ngjarjet te ndodhin ato nuk duhen pritur. Dikur pati lexuar ne gazete nje togligjesh fataliste "Bari i mbjelle ne nje kopesht nuk mbin nderkohe qe bari qe mbin nga farat e rena rastesisht anes rruges mbin i forte dhe i fuqishem" "menyra me e mire e te berit shaka eshte te thuash te verteten", "nje pyll nuk digjet nese i ve zjarrin vete por behet shkrumb nga cigarja e hedhur nga nje dritare makine", "mos u trembni nga perfeksioni, ju s'do ta arrini kurre ate". Keto citate me paradokset e tyre kishin qene shume interesante per nje 12 vjecare por tani ishin thjesht nje mjet qe i kishin mesuar te mos bente dy here te njejtin gabim. Kishte dashur te llogariste nje numer pyetjesh qe t'ja drejtonte Piros. Dinte se do ta kishte te pamundur. Vendosi te sillej si t'i vinte me per mbare. Ne pafundesine e rasteve per te pyetur qe e prisnin ajo s'do te eleminonte asnjerin. Ne fund te fundit sa me shume perpiqesh t'i shmangesh te keqes aq me afer e ke ate.
I vinte keq qe ne qytet nuk kishte as kisha e as prifterinj katolike. Neper filma kishat dhe sidomos prifterinjte i ishin dukur te larget. Rrefimi i mekateve i ishte dukur i pakuptimte. Tani do ta donte. Ndihej e zhgenjyer nga ata qe e rethonin. Vetem nje prifti qe s'ka te drejten t'i tregoje askujt per ate qe meson gjate rrefimit do te mund t'i besonte mendimet me te fshehta. Deshirat me te marra.
U kthye me profil perpara pasqyres. E pa veten ne sy dhe kerkoi brenda vetes dicka te bukur. I duhej te ndryshonte hijen e pavemendshme qe reflektonin syte e saj. Floket ngjyre geshtenje me ondet e lehta ngaqe qene prere shkurt i jepnin tipare djaloshare. Po te vereje buzen e plote e gjysem te hapur si te ishte gati te fliste dhe syte qe ishin si te trukuar vetvetiu me ate hijen e erret poshte qepallave do te mahniteshe. Pasi e pa dhe njehere veten nga lart-poshte u ndie mire. Ishte vajze me tere kuptimin e fjales. U nis pa frike. Ishte zonja e se panjohures dhe e kishte vete ne dore fatin. Nuk do te priste me. Nese me pare ngacmitaret e kishin lene te patronditur, te akullt te pandjenje, Piroja kishte ditur t'i vinte flaken, t'ja zbehte dyshimet, t'a kthente ne dicka qe nese nuk kenaqej do te t'i vinte zjarrin gjithckaje i dilte perpara. Ne flakehedhese.

15 March 2007

Dikur ...zhgaravisja vargje...(10)

Me ndih 13 maj 1996
Me co ne kufirin e harreses,
ku dite-nata tretet nder sy.
Me co ne abisin e ndjenjes dhe,
me ler.

Zhduke kaltersine e mefshet te endrres,
me kthe ne token e ftohte, te pa lote,
te ndiej nder kembe frymemarrjen e saj,
dhe me ler.

Ose,
me mire me merr me vete ne enderr-harrese,
me mba me vete ne zgjim-perhumbje.
Riktheme ne jete nga kjo makth-cmendje.
Me ndih!
Ne pac besuar perendi.

Jooo mami nuk e dua profesor

Ne vend te dyte mjeket Foto: ANDREAS LUNDBERG

Profesionet qe u pelqejne vajzave
1. Zanatci
2. Mjek
3. Zjarrefikes
4.Te punoje me media/informacion/reklame
5. Inxhinier
6. Artist
7. Arkitekt
8. Polic
9. Ekonomist
10. Pilot
11. Ushtarak
12. Profesor fiskulture

Profesionet qe u pelqejne djemve
1. Infermiere
2. Doktoreshe
3. Stjuardese
4. Te merret me media/informacion/reklame
5. Artiste
6. Ekonomiste
7. Police
8. Aktore
9. Zysh fiskulture
10. Inxhiniere
11. Zanatceshe
12. Pilote

Tiparet qe u pelqejne vajzave

1.Inteligjent
2. I zoti (praktik)
3. Krijues
4. Qe perkujdeset
5. Zbavites (me humor)
6. I moralshem
7. I guximshem
8. I pergjegjshem
9. I rregullt
10. Me njohuri juridike

Tiparet qe u pelqejne djemve

1.Inteligjente
2. Zbavitese (me humor)
3. Krijuese
4. Qe perkujdeset
5. Shtepiake
6. E rregullt
7. E zonja (praktike)
8. E guximshme
9. E pergjegjshme
10. Etike/morale


Ja pra rezultatet e shumepritura ;) Testimi i mesiperm eshte bere me 700 persona qe jane ne kerkim te "idealit apo ideales" .

Sqarim: Tek zanatcinjte hyjne njerezit me kombinoshe dmth: hidrauliket, zdrukthetaret, muratoret, etj. Thashe ta sqaroj se ndonjeri e lexon dhe kujton se tek numri 1 hyjne orendreqesit.


14 March 2007

Fjale te ndryshme- kuptime te njejta

Fjalet e urta dhe shprehjet mbartin gjithmone nje terheqje te vecante per ate qe do te zoteroje nje apo disa gjuhe te huaja.
Shpesh here eshte e veshtire t'i mesojme fjalet e urta te nje gjuhe sepse nuk na bie rasti te ndeshemi rregullisht me to.
Per fatin tim te mire nje nisme holandeze per nje fjalor tematik fjalesh te urta ne shume gjuhe eshte imituar edhe nga nje nga shtepite botuese suedeze.
Keshtu me ra ne dore "Fjalori i Madh i Fjaleve te Urta" ne suedisht- gjermanisht- anglisht-frengjisht-spanjisht.
Bukuria e fjalorit eshte qe disa here si fjala e urte edhe kuptimi perputhet ne te gjitha gjuhet.
Ne raste te tjera fjalet jane te ndryshme por kuptimi vazhdon te jete i njejte.

Per kuriozitet po sjell 3 shembuj:

SE: Affärer är affärer
D: Geschäft ist Geschäft
EN: Bussiness is business
FR: Les affaires sont les affaires
ES: El negocio es el negocio
AL: Shoqeria shoqeri, kuleta te veje e te vij

SE: Bästa vetet har också agnar
edhe gruri i mire ka krunde
D: Jedes Korn hat seine Sprau
EN: Every grain has its bran
FR: Le bon ble' porte l'ivraie
edhe ne faren e mire ka barera te keqija
ES: No hay grano sin paja
AL: Kali i kuq e ka nje huq

SE: Av ormaägg blir ormaungar
nga vezet e gjarperit lindin gjarperinj
D: Hat der Fuchs gestohlen, is nes nicht WUnders daß das auch stistihlet
Nese dheplra vjedh nuk eshte cudi qe edhe dhelperushi te vjedhe
EN: We may not expect a good whelp from an evil dog
Nuk mund te presim nje qenush te mire nga nje qen i keq.
FR: De mauvais grain, jamais de bon pain
Nga drithi i keq, s'behet buke e mire.
ES: De mal cuervo, mal huevo.
Nga korbi i keq, veza e keqe.
AL: Dardha bie nen dardhe.

13 March 2007

Kokrra optimizmi

Lexoje kete postim, lere te veproje brenda teje dhe bej nje nga dy zgjedhje.
Misheli eshte lloji i njeriut qe ti deshiron ta urresh. Eshte gjithmone ne humor e ka gjithmone dicka pozitive per te thene.

Kur dikush e pyet si po ja kalon ai pergjigjet:
"Po te ndihesha me mire do isha dy njerez."

Ai eshte nje frymezues i vertete.

Nese ndonje koleg kalonte nje dite te keqe Misheli ishte gjithmone aty per t'i thene sesi mund te shihte gjerat ne anen pozitive.

Kuriozet e pyeten nje dite " Cili eshte sekreti?"
Misheli u pergjigj:
Zgjohem cdo mengjes dhe i them vetes qe kam dy zgjedhje
- Mund te zgjedh te ndihem mire ose te ndihem keq. Bej zgjedhjen te jem me humor te mire.
Sa here qe me ndodh dicka e keqe, mund te zgjedh ta shoh veten si viktime apo te nxjerr mesime nga gabimi. Zgjedh te nxjerr mesime nga pesimi.
Sa here qe dikush ankohet tek une, mund te zgjedh te pranoj negativizmin e tyre ose te shoh anet pozitive te jetes. Zgjedh te shoh anet pozitive te jetes.
" Nuk mund te jete kaq e lehte" protestuan.

Sigurisht qe eshte e lehte- u pergjigj Misheli.
Jeta eshte mundesi te zgjedhesh. Po te shohesh rrotull dhe te heqesh gjithcka anesore do te shohesh qe ne cdo situate ka dy zgjedhje. Je ti qe zgjedh reagimin tend ndaj situates.
Je ti qe zgjedh se si do te te ndikojne njerezit.
Je ti qe zgjedh nese do te jesh i gezuar apo grindavec.
Ne fund te fundit menyra sesi do ta jetosh jeten varet vetem nga ty.

Vite me pas Mishelit i ndodhi nje aksident. Ra nga nga 20 metra lartesi. Pas 18 oresh ne operacion dhe shume ditesh nen vrojtim intensiv ai u rikthye prane familjes me nje shtylle kurrizore metalike.

Ata qe e takuan Mishelin pas aksidentit e pyeten si ndihej.
Misheli u pergjigj"Po te ndihesha me mire do isha binjak"

E pyeten c'po mendonte kur i ndodhi aksidenti dhe ai u pergjigj
"Gjeja e pare qe po mendoja ishte vajza ime qe nuk kishte lindur ende. Dhe kur u gjenda shtrire pertoke u kujtova qe kisha dy zgjidhje. Mund te zgjidhja te jetoja ose te vdisja. Zgjodha jeten"

" Po nuk pate frike? Nuk te ra te fiket ?" e pyeten.
Misheli vazhdoi: Personeli i ambulances u tregua fantastik. Thane gjithmone qe gjerat do te shkonin mire. Po kur po me fusnin ne sallen e operacionit dhe pashe fytyrat e mjekeve dhe te infermiereve u tremba. Ne syte e tyre qe shkruar -Ai po vdes-. E dija qe kishte ardhur koha te beja dicka."

" Po cfare do beje?", e pyeten.

" Njera nga infermieret po me bente pyetje. Me pyeti nese kisha ndonje alergji. U pergjigja po. Mjeket dhe infermieret ndaluan te prisnin pergjigjen time. Jam alergjik ndaj peshes gravitacionale u thashe. Te qeshurat e tyre u degjuan qarte. U thashe te me operonin si njeri qe do jetonte dhe jo qe do vdiste."
Misheli mbijetoi fale mjekeve te zote por edhe kendveshtrimit te tij ndaj jetes.

Mesova se cdo dite mund te zgjedhim ta shijojme deri ne fund. Menyra si e shohim jeten eshte ne fund te fundit gjithcka qe ka rendesi.

" Mos u shqeteso per te nesermen. Ajo do te pergjigjet vete per shqetesimet e saj. Secila dite eshte plot me shqetesimet e veta."

Po ta mendosh pakez, e sotmja eshte ajo e neserme per te cilen u shqetesove dje.

Tani ke dy mundesi zgjedhje:
1. Te konstatosh qe ky post ishte kot fare.
2. Te buzeqeshesh dhe te kujtosh dicka te bukur nga jeta. Shpresoj se do te zgjedhesh te dyten. Te pakten per te me bere qejfin.

Buzeqesh pra!

12 March 2007

Nxitje kunder kosovareve- Perndiqet politikani

Ndaj politikanit te qytetit Burlöv, Dahn Pettersson eshte deponuar akuza e nxitjes se persekutimit ndaj grupimeve etnike. Ai rrezikon te paditet publikisht nese prokuroria i gjen te vertetuara te dhenat e padise.

Ne nje propozim te partive te aleances per keshillin bashkiak te Burlöv ne shkurt te vitit qe kaloi, politikani Pettersson shkroi " 95% e heroines hyn nepermjet Kosoves. Pa dyshim qe numri i njerezve pa banese rritet kur ne importuam kete droge nepermjet vendimit te Friggebo qe u dha 46 000 Kosovareve leje qendrimi permanente". I informuar per propozimin nga nje tjeter politikan i zones, ndihmeskomisari i policise se rajonit vendosi te deponoje akuzen e nxitjes se persekutimit ndaj grupimeve etnike.

– Nuk bera ndonje vleresim juridik pervec konstatimit se kishte aresye te mjaftueshme per te regjistruar akuzen- thote Michael Storm.

Prokurori i rajonit Mats Svensson vendosi ta hetoje ceshtjen dhe te filloje hetimin paraprak per akuzen nxitje e persekutimit ndaj grupimeve etnike.

Pettersson e mohon akuzen.
– Nuk kam asgje kunder popullit por nese ndodhen ketu duhet t'i rrine larg droges, thote ai.
Sa per te dhenen se 95% e heroines qe qarkullon ne Suedi vjen nga Kosova, Dahn Pettersson thote se ate e ka marre nga policia e qytetit Malmö.

Nderkohe Lars Bjurling, zevendesshef operative per spiunazhin kriminal prane zyres shteterore te Kriminalistikes, thote se shifra i duket teper e larte.
– Shifra qe kemi prezantuar ne eshte qe 80% e heroines qe konsumohet ne Europe vjen nga rruga ballkanike. Ndjek rruge te ndryshme, edhe nga vende te tjera pervec Kosoves, thote Bjurling.
lexuar ne gazetat Metro 20070309, Sydsvenskan 20070308

Dikur rrefeja: ...Nje cift drejt vetes ('92-'94)

-Liri Demokraci, Liri Demokraci! E duam Shqiperine si gjithe Evropa.
Thirrjet e popullit te mbledhur ne nje miting (tubim sic kishin filluar ta quanin tanime) te Partise Demokratike u terhoqen vemendjen. E harruan per nje cast ku ishin e me ke dhe si dy intelektuale te pakenaqur filluan te shfryjne pakenaqesi e t'i permbanin mendimet njekohesisht.
- Ah kjo Evropa, na u be si burri i nenes- i tha me ze te ulet Milazimi Shqipes.
- Le te shpresojme se ajo do te na ndihmoje aq me teper qe kooperimi sikur eshte sjelle ne binaret e duhur tashme.
Karakteri theres i Milazimit nuk mund te rrinte pa u shfaqur ne asnje situate dhe as e fejuara perkrahu nuk kish mundur t'ja hiqte kete "zakon te keq" ndaj qe e detyruar te degjonte cinizmin e tij qe rridhte si uji nentokesor midis fjaleve plot llogjike qe ai shprehte.
- Perpiqem me gjithe shpirt ta kuptoj mendimin tuaj por me gjithe ndihmat e dertashme gjendja asht' e rende. Merr kahun ekonomik. Vertet rrogat jan' rrit por ne tregun privat jan' rrit dhe cmimet. Pa le pastaj po te rendisim tere te keqiat qe po zene shpirterat gjithcka behet e zeze e pashprese. Ky komb eshte pesimist e me plot te drejte.
- Ke te drejte per shume gjera. Megjithate nje komb i pashprese nuk mund te ekzistoje. Nuk besoj se shpresa eshte e humbur perfare. Mendo ne qe duhemi, sikur te mos ta shtynim cdo dite me shpresen e takimit do te na dukej jeta bosh. E njejta gje do te ishte e vertete edhe per kombet vecse ne nje kendveshtrim te ndryshem.
- Eh ndoshta. Por me mire le ta leme kete bisede moj ekonomistja ime qe per nje V do ishe bere filozofe. Pastaj ne diskutime te tilla eshte e kote te perpiqemi te arrijme ne te njejtin mendim.
- Mire po per cfare te flasim atehere- pyeti ajo.
- Pse te mos flasim per ndihmat humanitare nga vendet eperendimore meqe ti si punonjese e ministrise je e mireinformuar per to.
-C'mund te te them pervecse qe shperndarja vnohet, qe ka vjedhje te vazhdueshme dhe ne vend qe populli te ngelet i kenaqur ai ankohet gjithmone e me shume.
- E ministria c'ben?
- C'mund te bejme ne. S'kemi lene gur pa levizur qe te merrnim dicka nga jashte, qe te zgjidhnim nevojat imediate. Tanime shperndarja u mbetet ne dore rretheve si dhe organizatave te kryqit te kuq ne cdo qytet.
- Ah po kjo e ben fare te qarte se pse ndodh keshtu. Perderisa pergjegjesia eshte neper rrethe personat qe e kane ne dore perpiqen te plotesojne kerkesat e rrethit te tyre shoqeror.
-Jo, jo. Eshte shume me e nderlikuar se kjo. Te pakenaqur jane te tere. Ata qe kane ne dore shperndarjen jane te pakenaqur sepse nuk perballojne dot tensionin midis egoisteve rreth vetes qe u thone "zhgrap se rasti nuk te vjen perseri" dhe ndergjegjes qe s'i lejon te perfitojne, ne rastin me te keq ndiqen nga fjalet e njerezve kur plotesojne deshirat e miqve. Ata qe u jepen ndihma (ose i marrin vete) jane te pakenaqur sepse ose marrin pak ose ato qe marrin jane me te pavlefshme apo me te keqia se te te tjereve.Ata qe s'marrin jane ose te pakenaqur qe s'morren dicka ose te pakenaqur me ndarjet (se per vete nuk kishin nevoje) e papergjegjshme. Keta te fundit jane te pakenaqur me hapjet e pakove, me kontollimin e tyre me ndarjen ne pjeseza me te vogla te atyre gjerave qe edhe ne pako ishin fare te paperfillshme si ndihme. Gjithe keto komplikime me bejne te mendoj se do te kish qene me mire sikur ndihmat te mos kishin ardhur fare. Vazhdojme te shetisim tani. Dua ta largoj kete turbullire mendimesh nga truri.
- Po Etleva u kthye ?
- Jo ende. Ministri i jashtem pasi mbaroi vizitat zyrtare ne Itali e Gjermani vendosi te vazhdoje udhetimin per ne France. Kismet mbase vjen javen tjeter.
- Besoj se je duke vrare mendjen c'dhurate do te te sjelle per dasem.
- Etleva di te zgjedhi. S'kam asnje dyshim qe do te na sjell dicka funksionale e te bukur. Pastaj ne i kemi zgjidhur gjithe planifikimet per dasem keshtu qe Etleves i takon te sjelle dicka qe te ngelet vetem per ne te dy.
- I kemi prinderit te zotet prandaj jane ne vije te gjitha planet.
-Padyshim. Mire pra zemer kthehu ti andej une po vazhdoj drejt. Shihemi neser atehere.
- C'ne keshtu do ikesh pa te shoqeruar une ? Mos ja fut kot.
- Po i harrove bisedat qe beme per te qene "coppia moderna", po te isha duke vajtur ne shtepi nuk do te te kisha kthyer mbrapsht por jam duke shkuar tek Besa.
- Mire de mire si te duash ti. Te marr ne telefon pastaj.
Pasi e pa te zhdukej ne kthese Milazimi i u kthye e vazhdoi te ece me vetmine e mendimeve.
Bulevardi ndonese i gjere s'kishte vend per te gjithe njerezit qe shetisnin shkujdesshem kete buzembremje. Te rinjte qe gjithkujt tjeter do ti kujtonin ngjarje e pendime vetjake nuk i shkaktuan as levizjen me te vogel te qepallave Milazimit te fshehur pas pamjes se mashkullit te ngopur e te kenaqur me jeten qe e gjen kenaqesine e vetme te pashijuar deri ne fund tek nje cigare. Kur shetiste i vetem rruga me e mire dhe me e qete ishte ajo e bllokut. Kete radhe ama kembet nuk ju binden dhe e detyruan te ece anes bulevardit e te vazhdoje te ece deri kur arriti lanen per t'u ulur me pas tek njeri nga lokalet e sapondertuara ne afersi te tij. Zgjodhi lokalin e trete 8 i ishte bere zakon te shfrytezonte numrat e avantazhit). Edhe kur u ul mendja i rrinte tek Shqipja. Bashkeshortja e ardhshme. E panevojshme te mendonte per te kur sapo ishin ndare e megjithate ai po e mendonte. Ata kishin 4 vjet fejuar. Ishin fejuar nje vit pas mbarimit te studimeve te Shqipes e dy vjet pas atyre te Milazimit. Per ata qe nuk i njihnin dukej si martese e sajuar me mbleseri. Ishte ideja e pare qe krijonte gjithkush i shihte bashke. Por s'qe keshtu edhe nese Shqipja punonte ne ministrine e lidhjeve ekonomik me jashte si inspektore e drejtorise ekonomike nderkohe qe Milazimi punonte ne gazeten "Zeri i Rinise" ne sektorin e kultures. Si per shume te tjere edhe per ta kish qene rastesia, percaktuesja e fatit qe pat sjelle takimin.
Si per shume breza te tjere universitare ne mbarim te shkolles dhe pas mbrojtjes se diplomes organizohet nje mbremje. Shpeshhere , pikerisht ne kete mbremje mbruhen planet e ritakimit midis te sapodiplomuarve. Shqipja ishte nje tip shume i hedhur dhe teper e gatshme per te ndihmuar shoqerine. Ajo ishte shume e afte per organizim ndaj dhe i takoi asaj te caktonte daten apo te vendoste per hollesi te tjera. Shqipja qe ngritur dhe nder te tjera pat thene " nese deshironi qe mbremja e ritakimit te behet sa me e kendshme duhet te merrni me vete dike. Nese do te jeni martuar do te sillni burrin ose gruan, nese jeni fejuar te fejuarin ose te fejuaren, nese jeni dashuruar do te sillni te dashuren perndryshe nje shok apo shoqe te mire. Ndalohen kategorikisht prurja e motrave, vellezerve, kusherinjve etj qe mund te prishin kujtimin e takimit. Ne takim do te sjellim shume ushqim, pak mall, shume humor dhe ndonje anekdote te pangjare e te patreguar ende" pastaj pati shtuar thumbat e fundit "Meqe te qeshurat e kota nuk pranohen ju lutemi te dergoni paraprakisht materialin per miratim. Lejohet kontrolli i Biblotekes kombetare dhe librat qe nga shekulli i 12 e tehu. Ne mbremje nuk do te lejojme deklarata dashurie te shprehura me goje po as me shkrim. Kaq." per ta mbyllur me " Ju kujtojme se duhet te mbani shenim."
Duket si kushedi c'fjalim i stergjatur. ne fakt mes te qeshurave te pergjithshme ligjerata e saj s'ishte ndjere as e gjate as e merzitshme.
Pastaj ishin ndare " me lote ne sy, mall ne zemer e burimin e kujtimeve ne mendje" sic do te shprehej nje shkrimtar mesjetar por qe nuk i shkonte aspak shekullit te XX.
Pas 12 muajsh shoket kishin krijuar jeten e tyre duke harruar premtimet e ritakimit. Shqipja ama nuk kishte harruar. Nje muaj para dates se caktuar ne shtepite e shokeve dhe shoqeve ra telefoni. Ishte Shqipja (kush tjeter). Shumica u gezuan padyshim, te tjere ishin pak me te rezervuar. Ata qe ishin ne Tirane rregulluan sherbime rretheve per te njoftuar edhe ata qe nuk kapeshin me telefon. Shqipja dhe Iliri u moren me rregullimet e darkes. E vetmja gje qe mungonte ishin pijet. Per to do t'i ndihmonte Zamiri. Ai ishte gazetar por kishte dhe tiparin tjeter e njeriut te futur qe po t'i kerkoje mund te te rregullonte edhe dreqin. Fatkeqesisht nuk po e kapnin as ne telefon sepse ai i zyres nuk i punonte. As ne shtepi nuk gjendej sepse prinderit ishin per pushime ne Vlore nderkohe qe ai vete as qe mblidhej. U kishte ngelur sharra ne gozhde per punen e pijeve. Per me teper Iliri u nis 2-3 dite ne Itali. Shqipja s'po dinte c'te bente. Me ne fund nje dite krijoi (me shume veshtiresi) pak kohe te lire dhe u hodh tek zyra e redaksise se gazetes "Zeri i Rinise" ku punonte Zamiri. Ate nuk e gjeti ne zyre por ne vend te tij gjeti Milazimin.
Milazimit i kujtohet kaq qarte takimi sa riperseritja ne tru nuk i ndryshon as edhe nje presje ngjarjes reale.
Shqipja- Zamir Ballin desha pak.
Milazimi- S'ndodhet ketu. Eshte ne nje interviste.
Ajo- Do te vonohet shume ?
Ai- S'e di. Varet ke do te takoje ne ministrine e Lidhjeve ekonomike me jashte.
Ajo-Ah sa keq. Une punoj atje. Do ta kisha takur po ta dija.
Me falni t'ju pyes e rregulluat telefonin ?
Ai- Jo ende.
Ajo- At'here ju lutem jepjani kete leter Zamirit ne dore.
Shqipja kishte nisur te shkruaje me nxitimin qe e karakterizonte sa here kishte nje qellim ne mendje. Milazimi e shikonte me vemendje i terhqeur nga profili i saj i drejte ku s'mund te gjeje asnje difekt. Megjithese fytyra nuk rezatonte bukuri. Qe dicka tjeter qe dukej, nje shqetesim ndoshta, per Zamirin ?
Kur kujtimet arrijne ne kete cast Milazimi ndalon. Megjithese asnjehere nuk ja ka pranuar vetes faktin qe eshte ndjere xheloz per shokun, vete ndalesa instiktive tek ky moment e ve ne dyshime. Ndalesa shkeputet kur pyetja "Cfare eshte bukuria absolute" kristalizohet ne mendje.
Pasi Shqipja qe larguar Milazimi e kishte marre letren per ta vendosur mbi tavolinen e Zamirit. Dhe kishte ndaluar, ta lexonte. Fillimisht thjesht per kuriozitet, per te mesuar ndoshta kush ishte kjo vajze. Letra e shkruar me shkrimin e Shqipes kishte shume ngjashmeri me nje leter te sapo nxjerre nga shtypshkronja. Frazat ishin lakonike si ne nje njoftim te ATSH. Ne leter shkruhej shprehimisht keshtu " Zamir, ne dt 14 mbremja e takimit. Na duhen pije. Na ndihmo. Do te perpiqem te telefonoj neser. Shqipja".
Kur mbaroi se lexuari letren Milazimin e kerkoi kryredaktori. I duhej te pergatiste nje shkrim me rastin e 1 majit. Ju desh te largohej per te bere hulumtimet e nevojshme ose me sakte lokalizimin e ndonjerit prej atyre qe do te merrnin pjese ne parakalim. Intervistat me te rinjte qe merrnin pjese ne parakalim ishin gjithmone material i pershtashem per gazeten. Kur u kthye u ul menjehere tek makina e shkrimit per te hedhur intervisten ne leter dhe e harroi Shqipen. Te nesermen telefoni i tyre i zyres ishte regulluar. Zamiri si zakonisht ishte jashte zyres. Milazimi megjithese tip moskokecares ne pergjithesi nuk ndihej rehat. Ajo pusulla e lexuar dje i krijonte ne tru idene se vajza s'kishte marre ende pergjigje. Dhe u niz te "gjente" te pagjetshmin Zamir per ta cuar deri ne fund porosine e saj.
Zamiri ksihte vene re se sjellja dorazi e letres ishte nje nga te paktat detyra te kryera me deshire nga Milazimi. Timbri nervoz i zerit e pat shtyre te ngacmonte e pyeste me tej. Dhe konstatoi se tek Milazimi ndodhej nje pelqim i pazakonte per Shqipen. Zamiri dinte plot historira te Milazimit dhe dinte edhe qe ai kerkonte e gjente miresi tek vajzat per ti fshire ato nga defteri sapo terheqja e pare kishte kaluar. Ideja qe i lindi Zamirit eshte dicka per te cilen Milazimi tanime i ishte mirenjohes. Si i vetmi qe vuri re shkendijezen e interesit te destinuar per tu fikur pa ndezur asnje zjarr Zamiri vendosi te nderhyje. Pasi zgjidhi kerkesen e Shqipes per pijet e darkes (birre te zeze nga ajo qe prodhohej ralle por cilesisht nga fabrika e birres se kombinatit ushqimor) ai telefonoi Shqipen. I kerkoi te sillte me vete ndonje shoqe per ne mbremje sepse ai kish vendosur te sillte nje shok. Shqipja qeshi sepse Zamiri kish ngelur i pandryshuar nga ky vit i pare i punes, playboy i perhershem i viteve shkollore qe mbi gjithcka vinte deshirat e tij marrike per pak idil dhe kaq.
Mbremja ne fakt kaloi mire dhe Zamiri e ndjeu veten i lumtur ne rolin e sipermarre tere poza te kumbarit te nuses.Kjo kish qene njohja e tyre. E nisur rastesisht apo sic do ta quante Shqipja "Nga rastesia qe eshte mbreteresha me fatsjellese". Milazimit i pelqente te kthehej vazhdimisht ne ato kujtime njohjeje si per te kompensuar dicka te manget ne lidhjen e tyre. Ata do te martoheshin se shpejti. Por afrimi i dites as i ngrohte e as i ftohte ata tte dy. Milazimi s'dinte c'te mendonte. E ndiente veten te trishtuar ne shpirt por pa shkak per ta ndjere kete. Asgje s'i qe dukur me e veshtire ndonjehere sesa te perpiqej te ngushellonte veten kur qe e pamundur te diagnostikoje c'hall kishe. Me e keqja ishte qe ai nuk ja lejonte dot vetes mosdiagnozen. Si gazetar profesionist ai ishte mesuar te gjente e te trajtonte thelbin e problemeve ne menyre objektive. I duhej te perpiqj te shkepuste realitetin nga vetja per ta kuptuar ate.
Faktet ishin te qarta. Ai ishte ndryshe nga moshataret. I fejuar po pa kokecarrjet bezdisese te pergatitjes se dasmes (prinderit e tij e te Shqipes kishin mundesite te merrnin persiper shpenzimet pa u shqetesuar). Me nje nuse te bukur, te zgjuar dhe me pozite (pika e dobet apo kyci per cdo burre, gruaja), me nje kunate qe cdo jave shkonte jashte shtetit, me nje te ardhme pa probleme mund ta quante veten njeri me mjaft fat. Madje edhe shprehja "i lindur me kemishe" nuk do te qe teresisht e gabuar. Por nuk ndihej keshtu. Ai nuk arrinte ta kuptonte c'donte me teper nga jeta. Llogjikisht mund te mendonte se kishte arritur tek perfeksioni i mundshem me kushtet e dhena. Por kjo persosmeri trunore e llogjikes s'arrinte t'i jepte lumturine. Sepse lumturia s'krijohet nga llogjika por nga ajo qe shumica e njerezve e quajne fantazi ose me ironi "fantazi romantike" qe u takon vetem filmave te viteve 30 por qe s'duhet te kete te beje me mendjet e ftohta racionale qe karakterizon keta njerez.
Milazimi kishte rene viktime e gabimit qe bejne nganjehre te tere njerezit kur mendojne per lidhjet midis njerezish (edhe ne ciftet e martuara me dashuri nganjehere ze vend kjo llogjike). Lllogjika e peshimit te gjerave e llogaritjes se veprimeve. E paramendimit te shanseve te fitores para veprimeve. ne fakt nuk eshte keshtu. Lidhjet (dhe sidomos ato) bazohen ne nje romatizem qe vjen natyrshem. Nje pjese e idealizimit te marrdhenieve mund te bazohet vertet ne fantazi dhe imagjinate dhe pikerisht per kete t'i jape shije lidhjes.
Megjithate Milazimi nuk arrinte te kuptonte tamam se c'e mundonte. Ai ishte mesuar tanime ta kishte Shqipen prane cdo dite. E megjithate kjo nuk i jepte kenaqesine e pritur. Bisedat e tyre te zakonshme per jeten, familjen, politiken ishin bere bajate. Edhe Shqipja ndiente te njejten gje ndaj i kish kerkuar ta linte vetem teksa do te kthehej per tek Besa. Kishin te dy nevoje per te qene vetem. Pak vetmi konstruktive sepse ku mendimet e ndjenjat e teperta te mund te vlonin ngadale derisa te avullonin tepericat e te ngelej vetem ajo qe duhej. Derisa secili per vete te zbulonin c'u mungonte.
Milazimi nuk e kishte ndjere kurre nevojen te prantonte qe donte dike dhe pse fjalet "te dua" i kish marre ne goje mese nje here. Ai kish vepruar gjithmone ne menyren qe i qe dukur me e favorshmja. Edhe kur kishte pare Shqipen per here te pare kishte ndjere vetem nje deshire te pashpjegueshme per te ndihmuar nje vajze te bukur. Ajo qe kishte shtyre te vazhdonte kishte qene kembengulja e Zamirit qe si i njohur i Shqipes ishte i vetedijshem se nje njohje me Shqipen nuk mund te ngelej rrethanore, se nje perplasje shkarazi kishte te gjitha premisat per t'u kthyer ne adhurim, miqesi apo me tej. Ne saje te "mencurise" apo sensit te spikatur praktik te Zamirit, Milazimi kishte patur fatin te njihte dike jo vetem te kendshem, simpatik, te zgjuar por Shqipen qe u jepte ngjyrim me te thelle te gjitha epiteteve qe mund t'i viheshin.
Milazimi ndjeu qe turbullimi brenda vetes ishte kthjelluar. Shqipja nuk ishte thjesh e dashura apo e fejuara e tij, ishte Dashuria e tij.
Dikur i nxitur nga hartimet plot tragjizem e dhimbje te nje mikeshe te gjimnazit ai pat menduar se dashuria e vertete s'mund te lindte pervecse nga urrejta.Pa urrejtjen maksimale nuk mund te jetoje dashuria maksimale. E c'mund te urrente ai per te dashur Shqipen. Boten- E pse, ajo ishte si me pare e rremujshme, sfiduese. Diktaturen-e kishte urryer mjaft. Kishte vite qe punonte ne gazete dhe sherbimet e punes e kishin bindur se gabimet me te medha shkaktoheshin nga ajo shtrese njerezish qe gjithnje te pakenaqur qe nuk u jepej rasti te udhehiqnin te tjeret por qe shfrytezonin cdo rast per te bere si te donin me ate pak pushtet qe u binte ne hise.
Megjithate ai nuk e urrente dot regjimin- ishte veshtire t'u largohej parimeve qe i kishte mesuar qe i vogel.
Vendosi te urrente njerezit, sahanlepiresit, llafazanet- Te gjithe ata qe i shkaktonin ndot dhe neveri.
Per hir te Shqipes i duhej te urrente edhe dicka nga vetja. - Egoizmin e tij.
Ndoshta keshtu do te mund ta donte vertet Shqipen- jashtezakonisht shume, pa fund.
Mbaroi dopion e konjakut dhe u nis.
Kishte lindur vertet me kemishe. Pse jo.
*********************************************
Shqipja vazhdoi rrugen. Jo e qete. Me hapat trokellites mbi trotuar ajo ecte vendosmerisht por pa qellim. Ishte ndare ate cast nga i fejuari me nje preteks te kote. Donte te ishte vetem. As vete nuk e mori vesh tamam sesi kur cuditerisht u ndodh para pallatit te Beses - koleges se punes. U ngjit shkalleve. E c'mund te bente tjeter teksa ndodhej aty. Gjithsesi vizita nuk i jepte ndjenjen e detyrimit por nje kenaqesi. E dinte me siguri qe me Besen do te mund te fliste. Te qetesohej.
U medysh njecast sepse ndjeu se edhe pse Milazimi s'qe aty ajo po bente pikerisht ate qe i pat thene atij. "C'fuqi paska patur mbi mua" mendoi. Edhe te donte te bente dicka tjeter ajo nuk mundej sepse atehere do te kishte genjyer.
I vinte keq per veten nganjehere. Ai i plotesonte shume gjera por jo deshiren per t'ja shfaqur ne cdo cast dashurine. Ai kujdesej per te por nuk i jepte ledhatimet e "teperuara" ne "syte e botes". Nuk ja dha kurre ate shikimin "veteflijues" ne publik. Ate shikimin qe dallonte meshkujt moderne nga te qemotshmit, ate veshtrim qe tregonte "jam yti me endje". I vinte keq sepse kishte ndodhur nje dyzim brenda saj ku here i donte te gjitha keto shfaqje te jashteme dhe here te tjera i dukej e natyrshme sjellja e tij. Sikur ndjenjat e saj ishin ndryshuar ne kudhren 4-vjecare te marredhenies me te. I kishte ulur "pretendimet" .
Shkundi koken te largonte rene e ideve dhe i ra ziles. Besa picerroi syte si te mos ishte e sigurte kur e pa tek dera. Jo se nuk e priste por....
E uli ne kolltukun me pellush dhe u perpoq ta sillte ne humor. Besa dinte gjithmone te percillte gaz dhe kenaqesi. Besa e ftoi te vallezonin thua se do te benin prova teknike perpara dasmes qe Shqipes te mos i ngaterroheshin kembet. Sikur Shqipja te mos e kish njohur Besen me pare do te shihte tek ajo ne keto caste nje grua te re, cuditerisht te bukur dhe terheqese per shume meshkuj. Nuk do te shihte asnje nga tiparet e femres serioze ne kulm, te permbajtur e te duruar sic e kishte bere fati i saj i keq me nje procke te lige qe i ksh sjelle. Do shihte nje vajze moskokecarese, pa probleme, nje "ku rafsha mos u vrafsha".
Djali i Beses, nje djalosh paksa qesharak 8-vjecar kishte dale te luante me top nderkohe qe Besa po provonte nje ton te ri sysh. Toni ishte ngjyre hiri dhe i jepte nje hije mondane syve te saj. Shqipja e mbante mend Besen qe nga dita e pare e punes. Kishte trokitur me gjysem zemre ne deren e zyres. Friken e natyrshme te punes ishte perpjekur ta fshehe nen nje capkenllek te paaresyeshem qe serioziteti i Beses e kishte nxjerre jashte loje. Veshtrimi i Beses e kishte bere te heshtte me po aq vrull sa pak minuta me vone e pati bere te shperthente ne nje te qeshur tringelluese qe kishte hedhur bazat e nje miqesie te cilen si Besa ashtu dhe Shqipja do ta ruanin pergjithnje.
Mjegulla e seriozitetit qe Besa perdorte zakonisht ishte hapur per Shqipen dhe Besa kishte qene vetvetja. Ish -burri i saj, nje kacurrels bjond simpatik me te cilin e kishte prezantuar familja kishte qene fatkeqesisht krejt e kunderta e pamjes se tij. Nga i urte, punetor, i edukuar kishte dale nje vagabond e rrugac i padurueshem. Besa ishte ndare prej tij duke patur guximin te duroje presionet e vazhdueshme te familjes se saj, te familjes se tij, paturpesite e atyre qe i vardiseshin e shume te tjera qe i kishte harruar. Ja kishte dale mbane per tu rikthyer ne nje situate relativisht te lumtur. Kishte nje banese te mobiluar me se miri. Nje djale - qe dukej pak me i rritur se 8 vitet qe bart'te, por qe ish i dashur dhe biri i perkryer. Ai e kishte patur veshtire te takonte te atin ne fillim por tanime ishte mesuar. S'bente llafe asnjehere kur Besa e shoqeronte ne shtepine e gjysherve dhe pasi pervishte menget ai ndihmonte te dy pleqte qe tanime e donin me shume se te birin bukeshkale.
Shqipja qe cuditur fillimisht nga marrdhenia korrekte e Beses me ish- te shoqin. Nuk ishte sjellja e zakonshme e aq me pak sjellja shqiptare ne kete situate. megjithate Shqipja kish arritur te kuptonte disa nga aresyet e miresjelljes se Beses. Besa nuk e kishte mbajtur sekret faktin qe ajo e donte te shoqin. Ajo kishte qene e gatshme te prantonte shume gjera. Kishte qene e gatshme te prantonte tradhetine e tij gjate fejeses se tyre (ai e kishte pohuar vete incidentin). Ajo qe Besa nuk kishte pranuar kurre kishte qene qe i shoqi te vazhdonte te jetonte me te kur donte nje tjeter. Per me teper qe tjetra ishte gjithmone e gatshme, e pamartuar dhe pa impenjime te tjera. Per Besen kishte qene e panatyrshme te vazhdonte nje martese te tille. Nese i shoqi nuk qe martuar me ate tjetren sepse qene shtresa te ndryshme, te pakten Besa nuk kishte qendruar midis tyre. Nuk ishte bere pengese.
Genci (keshtu quhej burri i Beses) ishte takuar me Shqipen ne nje mbledhje ne ministri. Ne bisede e siper ai i kishte pohuar Shqipes pendim. Sipas tij Besa ishte e mrekullueshme, jashte te gjitha parashikimeve te tij dhe ai shpresonte qe te mund te vazhdonte te ishte mik i saji dhe te mund ta ndihmonte ndonjehere meqe si burre nuk kishte qene i denje. Shqipja nuk kishte ditur si ta kuptonte kete deklarate te Gencit. Nuk dinte si t'i merrte fjalet e tij.
Dhe ja. Sonte Shqipja gjendej perpara Beses. Perpiqej te gjente pergjigje per pyetjet e veta prane ketij labirinti me plot te njohura e te panjohura. Besa e uli ne pufken qe mbante para pasqyres se dhomes se gjumit dhe nisi ta trukonte. Kur mbaroi i propozoi te dilnin dyqaneve qe tanime ishin hapur deri vone. Duhej te zgjidhnin fustanin qe Besa do te vishte ne dasmen e Shqipes. Shqipja u skuq papritur. Kujtimi i dasmes se afert e beri te gjente fjalet: " Nuk di c'na mungon. Une dhe Milazimi po largohemi nga njeri-tjetri gjithmone e me shume. C'e duam vetepermbajtjen ndaj vetes. Te lutem me ndihmo".
" okej okej" - u perpoq te kapercente biseden Besa.
" sic duket nga rete parashikimi per motin sot thote se nje krize absolute besimi tek vetja po i afrohet ciftit tone. I vetmi shpetim gjendet ne barken e Neos"- Kur pa se as shakaja nuk pati efekt i tha: " Ju duheni dhe pike. Lidhjen dhe kufijte e saj duhet t'i vini vete". Pastaj i vuri perpara nje pjate me biskota te saponxjerra nga soba me korrent. Shipja pertypi biskoten si te perpiqej qe me zhurmen e mbllacitjes te shuante cdo zhurme, edhe ate te mendimeve. Zgjati doren rishtaz drejt taves por Besa e ndaloi duke i thene " Kujdes! Xhelozia dhe shqetesimi nuk zbuten me te ngrene". Pastaj e perqafoi duke i buzeqeshur me shikimin carmatoses te capkenes qe mbulon gabimet e shoqes se bankes.
Ishte errur pak kur Shqipja u largua nga Besa. Besa pat menduar me vete se ndoshta kishte ardhur dita qe Shqipja te vendoste brenda vetes se c'donte te bente me jeten e saj. Jane ato caste ku njeriu kerkon te rigjeje ne vete forcen per te vendosur perballimin e cdo situate fale forces se dashurise.
Ndoshta ndoshta gjithcka do te qe zgjidhur deri te nesermen kur ato do te ritakoheshin ne zyre. Telefonata mes tyre sigurisht qe do te sherbente si mjeti per te larguar fallsitetin e "miresjelljes" ndaj njeri-tjetrit per t'ja lene vendin shperthimit te furishem te ndjenjave te verteta qe ata i kishin fshehur.
----------------------------------------------------------------------
Ja dhe nje tjeter nga "aguridhet" tregime te mia.