Dokumentar

Nuk para shoh filma dokumentare. Nuk e di nga me vjen lodhja me ta dhe padurimi. Ndoshta jam perballur shpesh me "semi-dokumentaret" amerikane ku cdo nje minute e gjysem "permblidhet" ajo cka eshte thene 30 sekonda me pare. Dramatike e nivelit te "larte".

Gjithsesi, nuk kisha ndermend te mbaja ligjerata per mospelqimin tim. Qellimi i ketij posti ishte te lavderoja nje dokumentar qe sapo pashe mbi shkrimtaren kiliane (apo chilenase?) Isabell Allende. Dokumentari ishte bere vitin e shkuar. Isabell ishte shume njerezore. Me ngjau ne shume gjera me nje femer shqiptare tek te 50-at, e shkolluar, me shume force, durim, zemergjeresi qe kujdesej dhe bente shume si per familjen dhe per te tjeret.

Ne dokumentar Isabell tregoi per te bijen qe vdiq ne 1991, per letrat qe kembente regullisht me te emen e cila ishte edhe redaktorja e pare e gjithckaje qe Isabell boton, per djalin dhe niperit qe jetonin aq afer hene ne San Francisco sa ajo (duke e patur shtepine mbi nje koder) kishte "kontroll" te plote mbi ta madje i "trembte" duke u thene qe "i shihte kur benin gabime".

Isabell, qe nuk e quajti vetem shkrimtare para se te botonte librin e trete te sukseshem, qe u dashurua si 15 vjecare dhe u martua 20vjecare me nje mashkull te qete. Qe u nda prej tij dhe e rigjeti forcen e dashurise tek Willy Gordon te cilit i premtoi se "kurre nuk do ta lendonte qellimisht". Nje femer energjike, virtuoze e kujdesshme.

Qe nuk besonte se citate qe i lexoheshin nga librat e ndryshem te saj i kishte shkruar ajo vete. Qe e luftonte pushtetin shfrytezues dhe e shfrytezonte pushtetin qe i jepte fjala dhe pozicioni si shkrimtare.

Per fat te keq nuk e pashe nga fillimi dokumentarin ndaj dhe nuk di te them kush e ka pergatitur. Po te me premtoje koha/mundesite do te perpiqem ta rishoh ne 29 qershor ose 1 korrik dhe te sjell akoma me shume hollesi rreth saj.